18 καθήκοντα για τους διδάσκοντες ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα απομάκρυνσης ή απόσυρσης των μαθητών . Τα διαδικτυακά συστήματα μάθησης χρησιμοποιούν μια ποικιλία διαδικτυακών εργαλείων, συστημάτων και λογισμικού, τα οποία θέτουν νέες απαιτήσεις στην τεχνική επάρκεια των εκπαιδευτών (Volery and Lord, 2000). Οι τρόποι επικοινωνίας διαφέρουν επίσης στα διαδικτυακά μαθήματα, με μεγαλύτερη εξάρτηση από ασύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας (Hung et al., 2010). Οι ζωντανές, «εικονικές» αίθουσες διδασκαλίας μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν απομακρυσμένες αλλά άμεσες μεθόδους ανατροφοδότησης μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτή, οι οποίες διευκολύνονται μέσω ζωντανής συνομιλίας, αλληλεπιδράσεων μέσω βίντεο/βιντεοκάμερας και δωματίων απόδρασης μικρών ομάδων. Η ανάπτυξη της σχέσης των φοιτητών διαφέρει επίσης στα διαδικτυακά πλαίσια και η φύση του τρόπου με τον οποίο ξεκινά και διατηρείται η σχέση σε διαδικτυακά περιβάλλοντα δεν είναι πάντα εύκολα συγκρίσιμη με τη δια ζώσης. Φυσικά, η αξιολόγηση και η ανατροφοδότηση παρέχονται επίσης με διαφορετικούς τρόπους μέσω ασύγχρονων μεθόδων κατά τη διδασκαλία στο διαδίκτυο. Έχει διαπιστωθεί ότι οι ξεκάθαρες πρακτικές αξιολόγησης, συμπεριλαμβανομένης της επικοινωνίας των προθεσμιών και των απαιτήσεων αξιολόγησης, επηρεάζουν θετικά τη δέσμευση των φοιτητών και την ολοκλήρωση του μαθήματος (Thistoll and Yates, 2016). Θεσμικές και ερευνητικές προσπάθειες για τον χαρακτηρισμό των ικανοτήτων που απαιτούνται για την αποτελεσματική διαδικτυακή διδασκαλία (π.χ. Goodyear κ.ά., 2001- Dennis κ.ά., 2004- Darabi κ.ά., 2006- International Board of Standards for Training, Performance and Instruction, http://ibstpi.org/, όπως αναφέρεται στο Beaudoin, 2015) υποδηλώνουν ένα βαθμό επικάλυψης στην εννοιολογία των βασικών ικανοτήτων των εκπαιδευτικών που απαιτούνται για την αποτελεσματική διαδικτυακή διδασκαλία. Ορισμένες από τις σημαντικότερες ικανότητες των διαδικτυακών εκπαιδευτικών που αντλήθηκαν από τις προαναφερθείσες μελέτες περιλαμβάνουν ● δεξιότητες επικοινωνίας, ● τεχνολογική ικανότητα, ● παροχή ενημερωτικής ανατροφοδότησης, ● διοικητικές δεξιότητες, ● ανταπόκριση, ● παρακολούθηση της μάθησης, ● παροχή υποστήριξης στους φοιτητές. Χωρίς επαρκείς τεχνολογικές δεξιότητες, οι διδάσκοντες κινδυνεύουν να μην μπορούν να επιλύσουν προβλήματα που σχετίζονται με την τεχνολογία κατά τη διάρκεια ζωντανής διδασκαλίας, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την πρόσβαση των μαθητών στο εκπαιδευτικό υλικό. Οι επικοινωνιακές δεξιότητες είναι επίσης υψίστης σημασίας (Easton, 2003). Η αποτελεσματική επικοινωνία μεταξύ εκπαιδευτή και μαθητή σε διαδικτυακά περιβάλλοντα μάθησης βασίζεται στην έγκαιρη και σαφή αλληλεπίδραση μέσω διαφόρων μορφών (Easton, 2003), όπως το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, η ηλεκτρονική συνομιλία, οι ζωντανές ερωτήσεις στην τάξη και η παροχή αξιολόγησης και ανατροφοδότησης. Λόγω απουσίας πιο άμεσων μεθόδων ανατροφοδότησης που είναι διαθέσιμες στους/στις διδάσκοντες δια ζώσης (π.χ. προσωπική διαβούλευση), η αξιολόγηση και η ανατροφοδότηση που παρέχεται σε διαδικτυακά περιβάλλοντα μάθησης πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=