27 και της ευημερίας. Αυτοί οι παράγοντες δημιουργούν αυξανόμενο άγχος μεταξύ των μαθητών , τόσο εντός όσο και εκτός πανεπιστημίου (Robotham and Julian, 2006). Έχει διαπιστωθεί ότι οι ομάδες των πανεπιστημιακών μαθητών παρουσιάζουν σχετικά ποσοστά προβλημάτων ψυχικής υγείας (Andrews andWilding, 2004- Bayram and Bilgel, 2008- Hjeltnes et al., 2015), και οι ομάδες των διαδικτυακών μαθητών , ιδίως εκείνες που προσαρμόζονται σε εντατικούς τρόπους σπουδών, αντιμετωπίζουν ανάλογες προκλήσεις. Σε απάντηση, έχουν καταβληθεί διάφορες προσπάθειες από τα πανεπιστήμια για την υποστήριξη των μαθητών και την προώθηση της θετικής ψυχικής υγείας και ευημερίας σε μια προσπάθεια καταπολέμησης της αυξανόμενης ψυχολογικής δυσφορίας (Regehr et al., 2013). Ένα παράδειγμα είναι η προσπάθεια επέκτασης των προγραμμάτων υποστήριξης στους διαδικτυακούς μαθητές , τα οποία είναι ήδη διαθέσιμα στους/στις δια ζώσης μαθητές , όπως η προσωπική συμβουλευτική και οι υπηρεσίες σταδιοδρομίας (Dare et al., 2005- Lapadula, 2010). Ωστόσο, αυτή η λύση συχνά δεν λαμβάνει υπόψη της τους πολλούς διαδικτυακούς μαθητές που δεν βρίσκονται στην απαιτούμενη γεωγραφική περιφέρεια που απαιτείται για την πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες, αυτοπροσώπως ή μέσω τηλεφώνου. Μια πιθανή λύση στο γεωγραφικό πρόβλημα είναι να επενδύσουν τα ιδρύματα σε διαδικτυακές υπηρεσίες συμβουλευτικής ή αυτοβοήθειας, ώστε να προσεγγίσουν ένα κοινό πέρα από το συνηθισμένο που χρησιμοποιεί τις παραδοσιακές υπηρεσίες πρόσωπο με πρόσωπο (Tokatlidis et al., 2011). Η επιλογή αυτή υπόσχεται τη δημιουργία υπηρεσιών με επαρκή ευελιξία ώστε να επιτρέπεται η πρόσβαση σε μαθητές από ποικίλες τοποθεσίες. Μια άλλη στρατηγική ευρείας εμβέλειας που επιδεικνύει αυξανόμενη αποτελεσματικότητα μεταξύ των δια ζώσης μαθητών είναι η ενσυνειδητότητα. Τα τελευταία χρόνια, η ενσυνειδητότητα -η πρακτική της προσέλκυσης της προσοχής στην παρούσα στιγμή, χωρίς κριτική διάθεση- έχει αυξήσει σημαντικά τη δημοτικότητά της, ιδίως σε εκπαιδευτικά πλαίσια, όπου έρευνες έχουν δείξει ότι η ενσυνειδητότητα μπορεί να ωφελήσει τους μαθητές που αντιμετωπίζουν υψηλά ποσοστά ψυχολογικής δυσφορίας (Cavanagh et al., 2013). Η αποτελεσματικότητα των πρακτικών που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα στο πλαίσιο των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Zenner et al., 2014), καθώς και σε τριτοβάθμιο επίπεδο (Regehr et al., 2013), έχει τεκμηριωθεί επαρκώς και παρουσιάζει ελπιδοφόρα αποτελέσματα όσον αφορά τη βελτίωση της ανθεκτικότητας έναντι κοινών παραγόντων άγχους που σχετίζονται με τους μαθητές . Τα οφέλη της εξελισσόμενης τεχνολογίας έχουν επίσης οδηγήσει στην ανάπτυξη ολοένα και περισσότερων διαδικτυακών προγραμμάτων ενσυνειδητότητας, τα οποία έχουν θετικές επιπτώσεις στην αυξανόμενη δημοτικότητα των πλήρως διαδικτυακών μαθημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (Sable, 2010). Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, τα οφέλη της ενσωμάτωσης διαδικτυακών πρακτικών που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα σε πλήρως διαδικτυακά μαθήματα έχουν ερευνηθεί ελάχιστα. Η ανάγκη για τεκμηριωμένες παρεμβάσεις και στρατηγικές πρόληψης είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, δεδομένου ότι η βιβλιογραφία υποδεικνύει ότι περίπου το 50% των μαθητών πανεπιστημίων βιώνουν σημαντικά επίπεδα ψυχολογικής δυσφορίας κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους (Regehr et al., 2013). Η παροχή ψυχολογικών υπηρεσιών καθίσταται πιο δύσκολη για τους διαδικτυακούς μαθητές , οι οποίοι μπορεί να μην έχουν διαφορετικά πρόσβαση σε οποιαδήποτε άλλη μορφή υποστήριξης ψυχικής υγείας (Lapadula, 2010). Ως εκ τούτου, απαιτείται περισσότερη έρευνα σχετικά με τις κατάλληλες στρατηγικές πρόληψης και παρέμβασης για τα υψηλά ποσοστά άγχους μεταξύ των μαθητών που συμμετέχουν σε εντατική διαδικτυακή μάθηση, δεδομένων των πρόσθετων πιέσεων
RkJQdWJsaXNoZXIy NzYwNDE=